29. Festiwal Gorski 2024

Dorota Szparaga jako pierwsza osoba z Polski i pierwsza kobieta na świecie, przeszła szlak Transcaucasian Trail – solo!
Trasa przechodzi przez Armenię i Gruzję i ciągle się rozwija, więc wyprawa miała charakter zdecydowanie odkrywczy. W sumie Dorota pokonała 1710 km, 55 000 m przewyższenia (najwyższy punkt: Azhdahak 3597 m n.p.m.). Wędrowała przez masyw Małego Kaukazu przez 76 dni.

Szlak Transcaucasian docelowo będzie mieć około 3000 km i prowadzić przez trzy kraje: Gruzję, Armenię i Azerbejdżan.
Inicjatorami szlaku Transcaucasian były dwie niezależne osoby - Tom Allen oraz Paul Stephens. Obaj Panowie niezależnie mieli pomysł na stworzenie szlaku długodystansowego wiodącego przez Kaukaz, aby umożliwić wędrówki po tym terenie z ogromnym potencjałem dla piechurów. Z tym, że Paul Stephens koncentrował się na drodze wiodącej przez Wielki Kaukaz przez Gruzję i Azerbejdżan. Natomiast Tom Allen miał ideę stworzenia szlaku wiodącego przez Mały Kaukaz przez Armenię i Gruzję. Po przejściu w roku 2021 części przez Mały Kaukaz, Tom Allen wraz z Meagan Neal z organizacji Transcaucasian Association uznali, że można ogłosić powstanie trasy północ-południe. Wydarzyło się to na koniec roku 2021. Pracę nad drugą częścią wiodącą przez Wielki Kaukaz nadal trwają. W roku 2022 na szlaku pojawili się pierwsi piechurzy tzw. „Trailblazers”. Bazując na zebranych od nich informacjach trasa została zmodyfikowana i w roku 2023 trasa wiodąca z północy na południe miała poniższe parametry:

Kraj Dystans Do góry W dół
Armenia 860 32,164 30,813
Gruzja 705 26,931 29,078
Razem 1,565 59,095 59,891

Wystawa „Pożegnanie z Samotnią” jest opowieścią poplenerową z dwóch wyjazdów zorganizowanych przez Radosława Czaplę dla grupy fotografów ze Śląska do Schroniska Samotnia zarządzanym przez rodzinę Siemaszków i Marka Arcimowicza. To był ostatni moment by wchłonąć ducha tego miejsca w takiej formie.

Schronisko Samotnia to wyjątkowe miejsce znajdujące się w samym sercu Karkonoszy, jest jednym z najstarszych schronisk turystycznych w Polsce, a jego historia sięga XVII wieku. Od 1966 roku przez 58 lat zarządzała nim rodzina Siemaszków. Początkowo Waldemar, znany ratownik GOPR, wraz z żoną Sylwią, a po jego śmierci w 1994 roku, córki Sylwia i Magdalena oraz Marek Arcimowicz. Jednak teraz, po blisko 60 latach prowadzenia, w wyniku nieprzedłużenia umowy dzierżawy rodzina Siemaszków opuściła schronisko. Aktualnie schroniskiem zarządza Spółka Wysoka II z Zakopanego. Przejęcie tak ważnego i kultowego miejsca jakim jest Samotnia nie obyło się bez protestów i sprzeciwu wielu ludzi, którym bliska jest turystyka jak najmniej komercyjna. Bo właśnie takiego ducha miała Samotnia, było to miejsce, w którym czuć było prawdziwą pasję. Nie wiemy jaki los czeka Samotnię, nie wiemy jakie zmiany ją czekają. Z pewnością będziemy się temu uważnie przyglądać.

Samotnia z ugruntowanym charakterem dawała bezpieczeństwo, cechowała się niezwykłym ciepłem i magiczną atmosferą, która inspirowała wiele osób, turystów, artystów, fotografów, miłośników przyrody i gór podczas ich górskich wypraw i również nas. W czasie bardzo zmiennej pogody powstały prezentowane na wystawie fotografie. Na zdjęcia ma wpływ bardzo wiele czynników... światło, przysłona czy czas otwarcia migawki, to te najbardziej prozaiczne. Jednak dużo ważniejsze są te bardziej nieuchwytne. Mamy tutaj na myśli ludzi, miejsce i szczególna atmosfera, którą bardzo wyraźnie czuliśmy w czasie wspomnianych wyjazdów. Samotnia niezależnie od pogody otaczała ludzi niezwykłą aurą, którą roztaczali przez lata osoby sprawujący opiekę nad obiektem. Prezentowane zdjęcia są naszym hołdem dla tego miejsca, które zainspirowało nas do twórczych działań. Pewnym jest, że Samotnia ulegnie przemianie i być może dla nas nie będzie już tym niezwykłym miejscem, ale miłość do gór i pamięć o chwilach, które tam przeżyliśmy w nas zostanie już na zawsze.

Z dwóch naszych Śląskich wyjazdów - jesiennego pleneru Radosława Czapli i  zimowego Marka Arcimowicza i Jana Zawadzkiego powstały prezentowane zdjęci uczestników:

Radosław Czapla
Lilianna Ligęza-Jasik
Katarzyna Janota
Mateusz Janiszewski
Michał Otrębski
Karol Małota

Dodatkowe informacje od kuratora wystawy Radosława Czapli:
„Gdy usłyszałem o problemach z przetargiem dla Samotni poczułem silną potrzebę pojechać w to miejsce i tak oto zorganizowałem dwa wyjazdy. Jesienią zorganizowałem plener górski dla grupy zaprzyjaźnionych fotografów, a zimą namówiłem parę osób na plener zorganizowany przez Marka Arcimowicza i Jana Zawadzkiego. Karkonosze są moimi najbliższymi górami – 20 lat mieszkałem we Wrocławiu i większość ferii czy wakacji spędzałem w tych górach, dlatego chciałem podzielić się swoim zamiłowaniem do tego miejsca z moimi kolegami i koleżankami z województwa śląskiego. Niezmiernie się cieszę, że udało nam się wyjechać taką grupą fotografów i wchłonąć jeszcze ile się da tej atmosfery, bo trzeba powiedzieć, że schronisko pod skrzydłami Siemaszków były cudownym , ciepłym i wielce przyjaznym miejscem. Finalnie postanowiliśmy domknąć te wspomnienia wystawą pokazując szeroki spektrum inspiracji jaki w te pare dni potrafiło dać to magiczne miejsce.”

Data: 6 września (piątek)
Wystawa będzie dostępna przez cały Festiwal: 5-8 września
Godzina: 11:00
Miejsce: Zdrój Wojciech
Limit miejsc: brak, wydarzenie otwarte
Udział: bezpłatny
Zapisy: brak zapisów