29. Festiwal Gorski 2024

Takiej wycieczki jeszcze nie było.
Wyprawa górska z Moniką Witkowską i Keen - Z Bielic do repliki dawnej wieży na Śnieżniku - Dalimilova rozhledna!
A na szczycie Monika Witkowska czytać będzie fragmenty swojej najnowszej, biorącej udział w naszym konkursie KSIĄŻKA ROKU 2024" - publikacji.

Miejsce zbiórki: Parking dla narciarzy biegowych - Bielice
Link do lokalizacji: https://maps.app.goo.gl/aY2nMxGMGsdXgwMp8
Godzina zbiórki: 06.45
Planowany czas wycieczki: 7-8 h
Ze względu na przygraniczny przebieg trasy, proszę zabrać ze sobą dowód osobisty.
Wycieczkę rozpoczynamy od parkingu dla narciarzy biegowych w górnej części wsi Bielice. Trasa o długości prawie 22 km, poprowadzona została po szlakach turystycznych, drogach szutrowych, wzdłuż granicy a także przez miejsca obfitujące w piękne panoramy górskie. Przejdziemy przez najdziksze odcinki Gór Bialskich i czeskich Rychlebskich Hor. Odwiedzimy czeskie kultowe schronisko Paprsek, słynące z najlepszych w Republice Czeskiej knedli z jagodami oraz wejdziemy na pięknie położoną na Górze Vetrov Dalimilova Rozhledna, będącą repliką poniemieckiej wieży na szczycie Śnieżnika zburzonej w 1973 roku. Trasa do łatwych nie będzie należała ale warto ją przejść, chociażby z uwagi na walory kulinarne i widokowe oraz ze względu na towarzystwo Moniki Witkowskiej.
Wycieczkę rozpoczynamy idąc w górę Doliny Białej Lądeckiej wzdłuż niebieskiego szlaku turystycznego, po chwili skręcamy w prawo ostro do góry do Drogi Rezerwatowej. Jest to jedna z Pętli biegówkowych, wykorzystywanych przez narciarzy zimą. Po dojściu do skrzyżowania skręcamy w lewo i nadal idąc pod górę, już drogą o nazwie Dukt nad Splawami dochodzimy do zielonego szlaku turystycznego, który prowadzi na Rudawiec, szczyt należący do Korony Gór Polski. Wchodzimy w leśną wąska ścieżkę, która prowadzi nas przez rezerwat ponad 200 letnich drzew o nazwie Puszcza Śnieżnej Białki. Jest to jeden z ładniejszych odcinków na trasie. Po dojściu do granicy Państwa, skręcamy w lewo i dalej wzdłuż czeskiej trasy narciarstwa biegowego, granicą idziemy w kierunku niebieskiego szlaku turystycznego prowadzącego z Bielic do schroniska Paprsek. Po dotarciu do schroniska warto zatrzymać się w nim na odpoczynek i spróbowanie czeskich smakołyków. Od schroniska schodzimy w dół do parkingu przy wyciągu narciarskim w miejscowości Velke Vrbno skąd podchodzimy do wieży widokowej na Górze Vetrov. Roztocza się stąd piękna panorama na Masyw Śnieżnika i Masyw Wysokiego Jesennika z Pradziadem (z charakterystyczną wieżą). Wstęp na Dalimilova Rozhledna jest płatny, płatność kartą. Przy wieży znajduje się małe schronisko gdzie można napić się dobrego czeskiego piwa lub skorzystać z toalety.
Po zejściu z wieży udajemy się w drogę powrotną idąc w górę w kierunku schroniska Paprsek niebieskim szlakiem turystycznym a po dotarciu do kapliczki przy schronisku skręcamy w lewo i idziemy czerwonym szlakiem w kierunku kolejnego schroniska o nazwie Nedweda Bouda. Od tego miejsca idziemy cały czas pod górkę szutrową drogą aż do skrzyżowania pod Rudawcem i dalej już trasą narciarstwa biegowego pn. Wielki Szengen. Po przejściu przez granicę i dotarciu do Duktu nad Splawami skręcamy w lewo w kierunku Przełęczy Suchej by po 300 metrach skręcić w prawo do Czarnego Duktu, którą to drogą, po kilku kilometrach idąc wzdłuż malowniczej Doliny Bielawki docieramy do miejsca startu czyli górnego parkingu dla narciarzy biegowych w Bielicach. Tutaj kończymy naszą Pętlę.
https://mapy.cz/s/lacuzosafo
Trasa 21,6 km
Autor trasy: Paweł Dywański, przewodnik sudecki.
Koordynator wycieczek: Mateusz Kurdziel +48 608 361 372
Kontakt do przewodnika: Jola Nowak ‭+48 605 498 236‬
Udział: w celu wzięcia udziału w wyprawie, trzeba posiadać bilet na dany dzień festiwalu – karnet lub bilet jednodniowy.
Zapisy: bit.ly/aktywnyFestiwalGorski

Jack Wolfskin zaprasza na wyjątkowy spacer przyrodniczy „Poszukiwanie sudeckich wilków”, podczas którego na własne oczy będzie można się przekonać, że na szlaku nie jesteśmy sami. Na tropienie i fascynującą opowieść o lesie zabierze nas Michał Figura, badacz dużych drapieżników, współautor bestsellerowego komiksu edukacyjnego "Wilki - historie prawdziwe" i członek zarządu Stowarzyszenia dla Natury "Wilk".
Ten 4-godzinny spacer odmieni Twoje postrzeganie lasu!Zabierz wygodne buty, zapas wody oraz coś na głowę – sprawdź pogodę przed wyjściem na szlak.
Spacer jest darmowy. Obowiązują zapisy, przewidzianych jest tylko 20 miejsc, ze względu na specyfikę spaceru. Dzieci są mile widziane.
__
Więcej informacji o działaniach Jack Wolfskin dla środowiska, w tym współpracy ze Stowarzyszeniem dla Natury „Wilk” znajduje się tutaj:
Jack Wolfskin | ReWilding – JACK WOLFSKIN (jack-wolfskin.pl)

Dorota Szparaga jako pierwsza osoba z Polski i pierwsza kobieta na świecie, przeszła szlak Transcaucasian Trail – solo!
Trasa przechodzi przez Armenię i Gruzję i ciągle się rozwija, więc wyprawa miała charakter zdecydowanie odkrywczy. W sumie Dorota pokonała 1710 km, 55 000 m przewyższenia (najwyższy punkt: Azhdahak 3597 m n.p.m.). Wędrowała przez masyw Małego Kaukazu przez 76 dni.

Szlak Transcaucasian docelowo będzie mieć około 3000 km i prowadzić przez trzy kraje: Gruzję, Armenię i Azerbejdżan.
Inicjatorami szlaku Transcaucasian były dwie niezależne osoby - Tom Allen oraz Paul Stephens. Obaj Panowie niezależnie mieli pomysł na stworzenie szlaku długodystansowego wiodącego przez Kaukaz, aby umożliwić wędrówki po tym terenie z ogromnym potencjałem dla piechurów. Z tym, że Paul Stephens koncentrował się na drodze wiodącej przez Wielki Kaukaz przez Gruzję i Azerbejdżan. Natomiast Tom Allen miał ideę stworzenia szlaku wiodącego przez Mały Kaukaz przez Armenię i Gruzję. Po przejściu w roku 2021 części przez Mały Kaukaz, Tom Allen wraz z Meagan Neal z organizacji Transcaucasian Association uznali, że można ogłosić powstanie trasy północ-południe. Wydarzyło się to na koniec roku 2021. Pracę nad drugą częścią wiodącą przez Wielki Kaukaz nadal trwają. W roku 2022 na szlaku pojawili się pierwsi piechurzy tzw. „Trailblazers”. Bazując na zebranych od nich informacjach trasa została zmodyfikowana i w roku 2023 trasa wiodąca z północy na południe miała poniższe parametry:

Kraj Dystans Do góry W dół
Armenia 860 32,164 30,813
Gruzja 705 26,931 29,078
Razem 1,565 59,095 59,891

Studenckie Bazy Namiotowe – bez prądu pod prąd. Z dziejów turystyki XXI wieku - o swojej niesłabnącej miłości do bazowania opowiedzą przewodnicy Studenckiego Koła Przewodników Górskich - Natalia Figiel i Adrian Dudziak.

Gdy 56 lat temu przewodnicy z Krakowskiego Studenckiego Koła Przewodników Górskich rozbijali namioty na Lubaniu, tworząc prowizoryczne zaplecze logistyczne studenckich obozów wędrownych, nie wiedzieli, że zapoczątkują trwały fenomen, który wrośnie w wakacyjny krajobraz polskiej turystyki.
Studenckie Bazy Namiotowe przetrwały dziejowe zawieruchy, upadające systemy i rodzący się kapitalizm, stawiły opór zmieniającym się modom, aby dzisiaj być ostatnim wspomnieniem turystyki w starym stylu.
Rozbijane podczas wakacji przez środowiska przewodnickie, prowadzone są niekomercyjnie i na zasadach wolontariatu. Od pól namiotowych zasadniczo różni je to, że rozstawione namioty czekają tam na gości.
Od Beskidu Żywieckiego po Bieszczady na grzbietach, szczytach i w dolinach potoków oferują nocleg w namiocie, dobre słowo i miejsce przy ognisku.

O swojej niesłabnącej miłości do bazowania opowiedzą przewodnicy SKPG Natalia Figiel i Adrian Dudziak.

Wystawa „Pożegnanie z Samotnią” jest opowieścią poplenerową z dwóch wyjazdów zorganizowanych przez Radosława Czaplę dla grupy fotografów ze Śląska do Schroniska Samotnia zarządzanym przez rodzinę Siemaszków i Marka Arcimowicza. To był ostatni moment by wchłonąć ducha tego miejsca w takiej formie.

Schronisko Samotnia to wyjątkowe miejsce znajdujące się w samym sercu Karkonoszy, jest jednym z najstarszych schronisk turystycznych w Polsce, a jego historia sięga XVII wieku. Od 1966 roku przez 58 lat zarządzała nim rodzina Siemaszków. Początkowo Waldemar, znany ratownik GOPR, wraz z żoną Sylwią, a po jego śmierci w 1994 roku, córki Sylwia i Magdalena oraz Marek Arcimowicz. Jednak teraz, po blisko 60 latach prowadzenia, w wyniku nieprzedłużenia umowy dzierżawy rodzina Siemaszków opuściła schronisko. Aktualnie schroniskiem zarządza Spółka Wysoka II z Zakopanego. Przejęcie tak ważnego i kultowego miejsca jakim jest Samotnia nie obyło się bez protestów i sprzeciwu wielu ludzi, którym bliska jest turystyka jak najmniej komercyjna. Bo właśnie takiego ducha miała Samotnia, było to miejsce, w którym czuć było prawdziwą pasję. Nie wiemy jaki los czeka Samotnię, nie wiemy jakie zmiany ją czekają. Z pewnością będziemy się temu uważnie przyglądać.

Samotnia z ugruntowanym charakterem dawała bezpieczeństwo, cechowała się niezwykłym ciepłem i magiczną atmosferą, która inspirowała wiele osób, turystów, artystów, fotografów, miłośników przyrody i gór podczas ich górskich wypraw i również nas. W czasie bardzo zmiennej pogody powstały prezentowane na wystawie fotografie. Na zdjęcia ma wpływ bardzo wiele czynników... światło, przysłona czy czas otwarcia migawki, to te najbardziej prozaiczne. Jednak dużo ważniejsze są te bardziej nieuchwytne. Mamy tutaj na myśli ludzi, miejsce i szczególna atmosfera, którą bardzo wyraźnie czuliśmy w czasie wspomnianych wyjazdów. Samotnia niezależnie od pogody otaczała ludzi niezwykłą aurą, którą roztaczali przez lata osoby sprawujący opiekę nad obiektem. Prezentowane zdjęcia są naszym hołdem dla tego miejsca, które zainspirowało nas do twórczych działań. Pewnym jest, że Samotnia ulegnie przemianie i być może dla nas nie będzie już tym niezwykłym miejscem, ale miłość do gór i pamięć o chwilach, które tam przeżyliśmy w nas zostanie już na zawsze.

Z dwóch naszych Śląskich wyjazdów - jesiennego pleneru Radosława Czapli i  zimowego Marka Arcimowicza i Jana Zawadzkiego powstały prezentowane zdjęci uczestników:

Radosław Czapla
Lilianna Ligęza-Jasik
Katarzyna Janota
Mateusz Janiszewski
Michał Otrębski
Karol Małota

Dodatkowe informacje od kuratora wystawy Radosława Czapli:
„Gdy usłyszałem o problemach z przetargiem dla Samotni poczułem silną potrzebę pojechać w to miejsce i tak oto zorganizowałem dwa wyjazdy. Jesienią zorganizowałem plener górski dla grupy zaprzyjaźnionych fotografów, a zimą namówiłem parę osób na plener zorganizowany przez Marka Arcimowicza i Jana Zawadzkiego. Karkonosze są moimi najbliższymi górami – 20 lat mieszkałem we Wrocławiu i większość ferii czy wakacji spędzałem w tych górach, dlatego chciałem podzielić się swoim zamiłowaniem do tego miejsca z moimi kolegami i koleżankami z województwa śląskiego. Niezmiernie się cieszę, że udało nam się wyjechać taką grupą fotografów i wchłonąć jeszcze ile się da tej atmosfery, bo trzeba powiedzieć, że schronisko pod skrzydłami Siemaszków były cudownym , ciepłym i wielce przyjaznym miejscem. Finalnie postanowiliśmy domknąć te wspomnienia wystawą pokazując szeroki spektrum inspiracji jaki w te pare dni potrafiło dać to magiczne miejsce.”

Data: 6 września (piątek)
Wystawa będzie dostępna przez cały Festiwal: 5-8 września
Godzina: 11:00
Miejsce: Zdrój Wojciech
Limit miejsc: brak, wydarzenie otwarte
Udział: bezpłatny
Zapisy: brak zapisów